Me abrigo bien, que no falte el paraguas, la cámara y su protector de plástico (son tan sensibles, que hay que cuidarlas)Empiezo a caminar hasta la playa, cruzo la alameda y tropiezo con unas de mis camelias preferidas, no puedo evitarlo tengo que hacerle fotos
É martes 20 de Xaneiro, esta tarde fai frío 5 graos, é normal estamos no inverno, entre claro e claro hai chuvascos de auga neve e saraiba é unha desas tardes que prometen espectáculo. Abrígome ben, que non falte o paraugas, a cámara e o seu protector de plástico (son tan sensibles, que hai que coidalas) Empezo a camiñar ata a praia, cruzo a alameda e tropezo cunhas das miñas camelias preferidas, non podo evitalo teño que facerlle fotos.
Camelia japónica
O mar esta alegre, dentro das rías todo é máis tranquilo.
Ao fondo empeza o espectáculo, vén a choiva, xa pode verse como cae de entre os nuboeiros.
La cosa se está poniendo muy negra
A cousa estase pondo moi negra
El atardecer es bellísimo, esta cesando la lluvia y la luz en el horizonte forma extraños iceberg. La playa es toda para mí y unos cuantos valientes, los de siempre (los que pódemos, claro) un paraíso que quiero compartir hoy con todos.
O atardecer é bellísimo, esta cesando a choiva e a luz no horizonte forma estraños iceberg. A praia é toda para mìn e uns cantos valentes, os de sempre (os que pódenos, claro) un paraíso que quero compartir hoxe con todos.
Pués no sabes como te agradezco que compartas la playa con todos, al menos yo que soy de interior echo mucnho de menos este paisaje que me relaja y me da la vida. Maravillosas fotos, como siempre. Besitos
ResponderEliminarQue bonito.
ResponderEliminarun maravilloso atardecer galego, gracias por tus imágenes; bicos.
ResponderEliminarLindo.
ResponderEliminarSu texto es poesia en palabras e imagenes.
Luiz Ramos
que passeio tam fermoso!
ResponderEliminarbeijos
la última foto parece de película...
ResponderEliminarExcelentes fotos.
ResponderEliminarUm abraço e bom Domingo
À margem: A frágil saúde de meus pais, ele internado no hospital e ela em casa, mas totalmente dependente, não me teem deixado tempo para visitas.
A.Cris a verdade que o teu relato e máis as fotos fan moi ben.
ResponderEliminarAmosan paz e serenidade.
Unha aperta.
Antón.