Ahora que esta terminando el año, me apetece recordar otros tiempos… Cuando aun ni soñaba con tener un blog allá por el año 1992 me regalaron una pluma y comencé a escribir casi todos los días los pequeños acontecimientos que ocurrían en la huerta. Fue entonces cuando empezó a crearse un pequeño jardín rustico que hoy día os asombrarías de lo crecido que esta todo. El diario se titula “El sitio de mi recreo” titulo de una canción muy de moda entonces. Es un libro manuscrito, con fotos y pequeños dibujos a acuarela, el acontecer diario y relatos cortos. Fue entonces cuando escribí por primera vez “La leyenda de las camelias blancas” corresponde al día 2 de Abril pagina 103.El 28 de noviembre de 2007 la publique en este blog y hoy me apetece publicarla de nuevo en mi lengua materna, el idioma Gallego. Para todos los que le sea algo difícil entenderlo tenéis la versión en español pinchando en “Leyenda de las camelias blancas".
LENDA DAS CAMELIAS BRANCAS
Ao principio dos tempos, unha noite as moitas estrelas e novas irmás discutían e rivalizaban entre elas cal era a máis bela, e por máis que argumentaban, todas querían ser a raíña da beleza. E... !a ver quen gañaba! ¡eu brillo máis ¡ ¡eu son máis grande ¡ ¡eu mais lixeira!..... Como aquilo non era bo, e coas súas discusións rompían a paz do firmamento, a lúa interveu e quixo pór orde en todo aquel balbordo. E dixo a lúa. Todas sodes novas e belas miñas queridas estrelas e como o firmamento é moi grande poderedes reinar nel e lucir a vosa beleza, repartirvos pois e acabar a guerra. As estrelas obedientes acataron a lei nova... Unhas expandíronse cara ao norte, outras cara ao sur, outras en grupos formando ronseis de luz ... unha das máis grandes decidiu reinar preto da terra, dándonos así luz e calor provocando o crecemento de árbores de gran beleza . Outras viaxaron e viaxaron buscando sitio para lucir a súa gran luz, a súa perfección o seu branco purísimo .Contan que cansadas, un día que a estrela grande iluminaba a terra, viron unha árbore que resulto ser unha camelia, lucia gran cantidade de flores brancas e decidiron repousar nela ,durmindo as estrelas cada unha nunha flor da camelia. Ao día seguinte, xa recuperadas as forzas deron grazas á camelia e... foi entón cando se dixeron, non vos parecen estas flores un ceo para vivir nelas? Así foi como as estrelas convertéronse en camelias, desde entón as camelias brancas son as estrelas da terra, competindo coas do ceo e brillando como elas.
Cuentos de camelias y otros relatos creados por A. Cris
Fotos realizadas por A. Cris
8 comentarios:
CRIS, hoy tu entrada me ha gustado especialmente por múltiples motivos:
-Las fotos son maravillosas, además de demostrar mucha sensibilidad y dotes artísticas, es que tu técnica es envidiable.
-Me gustó lo de escribir en un diario. Yo no he tenido diarios al uso, pero siempre me gustó leer y escribir. Los diarios tienen algo más personal que los blogs, porque no los lee nadie o casi nadie (lo cuál puede ser un handicap, bien mirado) o que están escritos a mano, con la letra de cada uno, que siempre es distinta al otro, ¿no crees?.
En fín sólo he dicho dos motivos, pero no debo extenderme o será mi comentario, más largo que tu relato, jejejejejje. Besos
moi fermoso! moitos bicos e feliz aninovo!
Que teñas unha boa batalla de fin de ano e feliz 2009.
O conto das pupieiriñas é meu pero o do Apalpador non é conto.
oh! encánta-me el sitio de mi recreo!
acabo de engadir uma lenda mais para contar-lhe aos pequenos. vam ficar fascinados.
beijos
Felicísimo 2009.
Moi fermosa a lenda e as fotos espectaculares coma sempre.
Que teñades un feliz ano 2009 !
Apertas
Depois de uns dias de ausência, (desta vez foi o pc que foi para o hospital) estou de regresso.
Agradeço-lhe e retribuo os votos de bom 2009.
Um abraço e bom fim de semana
Uma bela lenda. Gosto muito do idioma Gallego.Gosto muito das camélias.
Aprecio mais as camélias agora que conheci essa lenda e gostaria de conhecer seu jardim.
Abraços para Vocês.
Luiz Ramos
Publicar un comentario