jueves, 5 de mayo de 2011

Caminando por Marín "festa dos maios 2011- Porviso 1º premio a la corona

Corona ganadora del 1º premio


Quiero terminar estas entradas de los “Maios” con alegría mostrando al “Porviso” venido desde Rois (A Coruña) y que ganó el primer premio en corona. Muchas felicidades para ellos y para todos. También para los profesores y familias que en estos días trabajan muchísimo con los niños para que no se pierda esta hermosa tradición.


MAIO PORVISO ( y detalle)








Estribillos de avoa Cris
Maios e nenos premiados /e con roscas felicitados/pero por facer un maio/e gardar a tradición/ o premio do traballo/ que non lle falte a ninguén.


Estes Maios xa se van / virán o ano que vén / cantaremos como sempre/ criticando alegremente / e estará a avoa Cris / facendo fotos como sempre.






Me gusta ver sus coronas










Me gusta ver como caminan los Maios




Las nuevas generaciones vienen con fuerza




Fotos realizadas por abuela Cris




Caminando por Marín "Festa dos Maios2011" El veterano Pendelleiro

Esta fiesta puede celebrarse gracias al esfuerzo de unos cuantos valientes que trabajan y se esfuerzan durante varios días preparando estos “Maios” (verdaderas obras de arte) llenos de flores y frutas. Durante toda la noche se trabaja sin parar para no dejar morir esta tradición tan antigua y tan nuestra. Al día siguiente siempre el primero de Mayo, niños y mayores rodean los “maios” curioseando y cantando canciones que hablan de la primavera, de nuestra Villa, criticando con cierta sorna todo cuanto acontece. Por la tarde, los premios… mejor “maio”, mejor corona mejor canción. Y a esto me quiero referir, nuestro Ateneo Cultural Santa Cecilia hace el esfuerzo de otorgar los premios con pocas ayudas, esto que quede claro. Pero ¿que son seis “maios” y dos embarcaciones? Poquísimos ¿verdad? A todos nos gustaría ver muchos “maios” ese día, pero no todo el mundo está dispuesto a trabajar duro para que luego no te den mérito ninguno. Yo creo que falta en el acontecimiento el premio al trabajo, el premio al simple hecho de hacer un “maio” mejor o peor pero premiar por hacer el esfuerzo de seguir con la tradición. !ningún "maio" sin premio!


“Maio Pendelleiro” quedó injustamente sin premio.


Volveremos para o ano / asi queda prometido / se o maio coa crise / non nos queda derretido.


Con una corona llena de armonía, finura y sensibilidad.


Mi reconocimiento para este “Maio” con la rosca de abuela Cris.


Fotos realizadas por abuela Cris



miércoles, 4 de mayo de 2011

Caminando por Marín "festa dos Maios 2011" FEITIÑO

“Feitiño” también quiso poner camelias en la corona, alto honor, nunca mejor dicho ¡Ben feito!


Feitiño del CEIP A Laxe Primer premio en letra y 2º de corona !Felicidades!


Con este maio feitiño / Vimos todos a cantar /Estas coplas tan xeitosas / Que fixemos nun plis-plas.




Xa chegou a primavera / Neste colexio de A Laxe / Nacen as fermosas flores /E mellora a paisaxe


Maio cheiño de flores / Maio moi ben adornado / Pintadiño de colores/ E de coplas ben cantado


Fotos realizadas por abuela Cris

Caminando por Marín "Festa dos Maios 2011" Os Barcos , Tenlo e Rampleiro de xan xian dos ancourados

Este año seis mayos y dos barcos. Echamos en falta al mayo Landeiras y el barco del señor Julián ya dijo el año pasado que era el último que hacia. Quien sabe si el próximo año se siente con fuerzas y nos sorprende con uno



Rampleiro Xan Xian Dos Ancourados .Ganador de todos los segundos premios



TENLO

El Tenlo arasó llevándose todos los primeros premios de la especialidad de barcos

Fotos realizadas por abuela Cris



Caminando por Marín "Festa dos Maios 2011" Maio de Xan Xulián



Una imagen vale más que mil palabras. Este mayo lo tiene todo tradición, cariño, constancia, armonía y corona. “XAN XULIAN” Primer premio al Maio ¡Felicidades!

Vimos de Xan Xulian / volvemos outro ano /trémolo noso maio /feitiño e adornado.


Como xa é tradición /non podíamos faltar / o primeiro de maio / vir aquí a criticar


Unha imaxe vale máis que mil palabras. Este maio teno todo, tradición, agarimo, constancia ,harmonía e coroa. “XAN XULIAN” Primeiro premio ao Maio ¡Felicidades!

Fixérono nosos avós / tamén os seus devanceiros /nós sentimos orgullo / de ser os seus herdeiros.

Nestes tempos que corren/ todo muda moi apresa /farémolo imposible / que isto non desaparezca.


Xa nos imos despidindo / do publico e do xurado / queremos agradecerlle / que nos teñan escoitado.
Fotos realizadas por abuela Cris

Caminando por Marín "Festa dos Maios2011" A Bruxa

Como todos los años, el 1 de mayo nuestra querida bruja no puede faltar en la fiesta. Es esperada como una novia. Ella siempre es la misma pero su traje cambia cada año y eso causa una gran curiosidad a todos la que la esperamos. Tiene muchas virtudes esta bruja, la mejor que es una bruja buena, pero como todas las brujas… ¡Cuidado! Y para muestra aquí dejo un resumen de sus críticas.
Aquí ven a Bruxa /feita unha centella / por culpa da crise / que acaba con ela.



Ela quere ir de alcaldesa / con unha maneira nova /vai arreglar os problemas / empregando a sua escoba.


Como todos os anos, o día 1 de maio nosa querida bruxa non pode faltar na festa. É esperada como unha noiva. Ela sempre é a mesma pero o seu traxe cambia cada ano e iso causa unha gran curiosidade a todos a que a esperamos. Ten moitas virtudes esta bruxa, a mellor que é unha bruxa boa, pero como todas as bruxas... ¡Coidado! E para mostra aquí deixo un resumo das súas críticas.


Xa está todo preparado /vai haber as eleccións /hay que ter moito coidado /que non se metan chupóns. Tende moito coidadiño /señoritos do xurado /porque o ollo desta bruxa /anda medio revirado.

"A Bruxa" premio a la letra y a la interpretación !Felicidades!

Fotos realizadas por abuela Cris

martes, 3 de mayo de 2011

Caminando por Marín "Festa dos Maios 2011" O Faro

Parece que estos tiempos no funcionan las leyendas, pero... solo parece.
Según mis últimos contactos con el archivo de las que corresponden a Marín, tengo conocimiento de la última, tan fascinante y misteriosa como todas.
Quiero contaros esta leyenda del “maio del Grupo Escolar” (O faro) en los dos idiomas, el nuestro tan querido y en el de todos, tan nuestro.
Cuenta la leyenda, que todos los primero de Mayo el Océano Atlántico subía el nivel de sus aguas por la ría. Lo hacía tan despacito que nadie se daba cuenta de lo alto que suele estar el mar ese día en Marín.

Y es que el mar, tan rico en peces, corales y tesoros, poderoso señor de las galernas, temido y adorado por los marineros, dueño de todas las islas y los faros...Era incapaz de tener flores para hacer un mayo.
En ese día las olas que son las madres del mar, rompían con fuerza para coger altura turnándose unas a otras en los acantilados de Telmo donde mora el faro de la isla de Tambo. Así con cada impulso podían ver las flores que adornaban los mayos y escuchar los cantos de los niños.
Cada año las olas sentían más afición por los mayos tanto que decidieron sea como sea hacerse con uno, pero... ¿cómo podrían participar y formar parte de un mayo? Tendrían que reunirse en el fondo del mar con las sirenas. Sí, quizás ellas...
Lo cierto es que al principio de curso, este año entre otros niños llegó al grupo escolar uno que se llamaba Mar. Mar no parecía distinto a los demás llegaba a clase puntualmente y seguía las clases con normalidad, pero en el recreo, nunca jugaba con los otros niños y niñas.

Él se sentaba en su rincón preferido y con sus lápices de colores dibujaba sin parar.

Los profesores extrañados por su actitud decidieron ver que era lo que dibujaba.

El cuaderno estaba repleto de dibujos, siempre el mismo una y otra vez, como quien hace un plano y otro y otro, allí estaban todos los detalles de un mayo, un mayo coronado por el faro de la isla de Tambo, las flores adornando los acantilados del faro las nubes, las gaviotas, el mar, los pescadores en sus barcas, y una vez más las flores Marín y el mar.

Nadie dudó lo más mínimo, este año harían el mayo con el faro. El mayo de de Mar.

Ese día Mar con sus compañeros cantaron muy fuerte al mayo...
Somos nenos pequerrechos/ non podemos traballar /enton pr’a facer o maio /tivéronos que axudar.

Somos nenos do Grupo /non debedes de olvidar /que este é o colexio /mais antigo do lugar.

…Y el Océano Atlántico, como siempre en este día estaba más alto que nunca, mientras las olas rompían su espuma en los acantilados de Telmo.


El maio de Mar

Un relato creado por abuela Cris para el colegio donde aprendí a leer y a escribir,un colegio que en su día supo dar cariño a mi nieto Iago un niño con autismo que ahora tiene 11 años y que nunca olvidó su colegio. Durante ese tiempo, sé que profesores y alumnos hicieron que todo fuera más fácil para él.


Maio, O faro. Grupo Escolar, Marin que recibiu o premio á interpretación. Desde aquí quero felicitar a todos os nenos e nenas do Grupo Escolar por crear este magnifico maio, aos profesores e aos seus pais.


Fotos realizadas por abuela Cris




Conta a lenda, que todos os primeiro de Maio o Océano Atlántico Subía o nivel das súas augas pola ría. Facíao tan amodiño que ninguén se daba conta do alto que adoita estar o mar ese día en Marín.



E é que o mar, tan rico en peixes, corais e tesouros, poderoso señor das galernas, temido e adorado polos mariñeiros, dono de todas as illas e os faros... Era incapaz de ter flores para facer un maio.
Nese día as ondas que son as nais do mar, rompían con forza para coller altura turnándose unhas a outras nos cantiis de Telmo onde mora o faro da illa de Tambo. Así con cada impulso podían ver as flores que adornaban os maios e escoitar os cantos dos nenos.

Cada ano as ondas sentían máis afección polos maios tanta, que decidiron sexa como sexa facerse cun, pero... como poderían participar e formar parte dun maio? Terían que reunirse no fondo do mar coas sirenas. Si, quizais elas...

O certo é que ao principio de curso, este ano entre outros nenos chegou ao Grupo Escolar un que se chamaba Mar. Mar non parecía distinto aos demais chegaba a clase puntualmente e seguía as clases con normalidade, pero no recreo, nunca xogaba cos outros nenos e nenas.
El sentaba no seu recuncho preferido e cos seus lapis de cores debuxaba sen parar.

Os profesores estrañados pola súa actitude decidiron ver que era o que debuxaba.

O caderno estaba repleto de debuxos, sempre o mesmo unha e outra vez, como quen fai un plano e outro e outro, alí estaban todos os detalles dun maio, un maio coroado polo faro da illa de Tambo, as flores adornando os cantiis do faro, as nubes, as gaivotas, o mar, os pescadores nas súas barcas, e unha vez máis as flores Marín e o mar. Ninguén dubidou o máis mínimo, este ano farían o maio co faro. O maio de Mar.

Ese día Mar cos seus compañeiros cantaron moi forte ao maio...

Somos nenos pequerrechos / non podemos traballar /enton pr'a facer ou maio /tivéronos que axudar

somos nenos do Grupo /non debedes de esquecer /que este é ou colexio /mais antigo do lugar.

E o Océano Atlántico, como sempre nese día estaba máis alto que nunca, mentres as ondas rompían a súa espuma nos cantiis de Telmo.