martes, 27 de diciembre de 2011

Magia para 2012



Queridos amigos, querida familia, cuando llegan estas fechas todos nos enviamos mensajes llenos de buenos deseos, muy importante desear salud, dinero y amor, hasta aquí todo es correcto, pero este año nosotros estamos superando una carrera de obstáculos tan importante, que hemos tenido que echar mano de esas reservas de magia que todos tenemos guardadas en un rinconcito de nuestro corazón y nos está dando tan buenos resultados que Antonio y yo queremos regalaros un poco de la magia que nos sobra.

Abuela Cris

Fotos de abuela Cris

domingo, 27 de noviembre de 2011

Despues salió la estrella de la tarde, y más tarde la luna

...vi pasar parvadas de tordos, esos pájaros que vuelan al atardecer antes que la oscuridad les cierre los caminos. Luego, unas cuantas nubes ya desmenuzadas por el viento que viene a llevarse el día. Despues salió la estrella de la tarde, y más tarde la luna.
Juan Rulfo, fragmento de su novela "Pedro Páramo"


Estas fotos podían ser magníficas… pero la cámara no estaba en orden algo pasa no me gusta el resultado. ¡Socorro!!!!

Abuela Cris

lunes, 21 de noviembre de 2011

El rey y la reina - O rei e a raíña

Una gota de lluvia cayó sobre una hoja de camelia que estaba profundamente dormida, esta al sentir el frescor del agua, abrió sus ojos transparentes y brillantes, vio que llovía, y siguió durmiendo tranquilamente como si no pasara nada. La lluvia como reina se sintió muy ofendida y castigó a las camelias con unos fuertes chubascos durante muchos días, pero las camelias seguían durmiendo y a veces entre sueños se reían muchísimo por las cosquillas que les producía la lluvia.
La reina lluvia, triste y algo deprimida llamo al rey sol para que se quedara unos días merodeando por su reino, ella, debía escaparse unos días para pensar y curar su tristeza entre los vapores de un balneario.
El rey sol empezó dando largos paseos entre camelias de hojas muy verdes y tan brillantes que parecían zapatitos de charol y ante tanta belleza no comprendía el enfado de la reina. Siguió curioseando hasta que se dio cuenta que al lado de cada una de las miles de hojas había una especie de botoncito que parecía agrandarse por momentos dejando entre ver un montón de colores. La reina tenía que venir y ver todo lo que estaba sucediendo. El sol, soltó uno de sus potentes y largos rayos y de un solo tirón saco a la reina lluvia de su baño de vapor dejándola suavemente de vuelta en su reino.
- Ahora querida reina, debes mirar con calma tu reino y despiértalo suavemente, como tú sabes.
La reina tranquila y relajada comenzó a soltar una lluvia muy menudita, muy agradable como el vapor de un balneario y los botones de las hojas de las camelias comenzaron a romper mostrando unas flores con el matiz de colores más fascinante del mundo. Hasta los blancos tenían matices increíbles.
- ¡Camelias para la reina!-
Gritó el sol alejándose
- Disfruta unos días de tu reino, yo regresaré pronto para que descanses, a las camelias también les gusta tener un rey.

El rey y la reina -
Cuentos de camelias y otros relatos creados por abuela Cris

Fotos de abuela Cris

O rei e a raíña

Unha pinga de choiva caeu sobre unha folla de camelia que estaba profundamente durmida, esta a o sentir o frescor da auga, abriu os seus ollos transparentes e brillantes, viu que chovía, e seguiu durmindo tranquilamente coma se non pasase nada. A choiva como raíña sinteuse moi ofendida e castigou ás camelias cuns fortes chuvascos durante moitos días, pero as camelias seguían durmindo e ás veces entre soños ríanse moitísimo polas cóxegas que lles producía a choiva. A raiña choiva, triste e algo deprimida chamo ao rei sol para que quedase uns días merodeando polo seu reino, ela, debía escaparse uns días para pensar e curar a súa tristeza entre os vapores dun balneario. O rei sol empezou dando longos paseos entre camelias de follas moi verdes e tan brillantes que parecían zapatitos de charol e ante tanta beleza non comprendía o enfado da raíña. Seguiu esculcando ata que se deu conta que á beira de cada unha das miles de follas había unha especie de botoncito que parecía agrandarse por momentos deixando entre ver unha chea de cores. A raíña tiña que vir e ver todo o que estaba sucedendo. O sol, soltou un dos seus potentes e longos raios e dun só tirón saco a raiña choiva do seu baño de vapor deixándoa suavemente de volta no seu reino. - Agora querida raíña, debes mirar con calma o teu reino e espértao suavemente, como ti sabes. A raíña tranquila e relaxada comezou a soltar unha choiva moi menudita, moi agradable como o vapor dun balneario e os botóns das follas das camelias comezaron a romper mostrando unhas flores co matiz de cores máis fascinante do mundo. Ata os brancos tiñan matices incribles. - ¡Camelias para a raíña!- Gritou o sol afastándose - Goza uns días do teu reino, eu regresarei pronto para que descanses, ás camelias tamén lles gusta ter un rei.

martes, 15 de noviembre de 2011

Gotas de lluvia

La luz tenue de la tarde , ilumina las gotas de la lluvia y les da una trasparencia sorprendente que al romperse en las piedras del sendero chisporrotean como el fuego...


... Salpicando a las camelias más cercanas con los brillantes de sus gotas explotadas.

Camelia japónica “Alba plena” fotos de abuela Cris

sábado, 12 de noviembre de 2011

62

Atardecer en Mogor (Marín) fotos realizadas por abuela Cris



No puedo separar, las camelias del mar
No puedo separar, el mar de las camelias

Yo nací un doce de Noviembre, entre mar y camelias. Camelias hidratadas por la bruma del mar, árboles que cantan mecidos por su brisa, brisa que corre entre sus ramas y flores, repartiendo caracolas y colores.
¿A quien quieres más? ¿Al mar, o a las Camelias?

No puedo separar, las camelias del mar
No puedo separar, el mar de las camelias

Abuela Cris


Camelia Sasanqua "Viconte de Noailles"

sábado, 24 de septiembre de 2011

Nueva temporada

Camelia y caracolas. Foto realizada por abuela Cris (camelia Sasanqua Maiden`s Blush)
Queridos amigos; empieza la nueva temporada de camelias, desde ahora hasta muy avanzada la primavera ya casi en verano, tendremos el regalo de estos hermosos árboles que nos deleitan con su abundante floración y que no quiero que dejéis por mi parte de disfrutarla. Pero este año pueda que lo tenga un poco complicado para estar al día y comunicarme con todos vosotros, (ya se me viene notando por una más lenta actividad en el blog). Cuando todo se normalice hablaremos con calma, mientras tener la seguridad de que estamos aquí y seguimos vuestros blogs, por todo es posible que simplemente pase con un mínimo saludo.
Besos. Abuela Cris

martes, 20 de septiembre de 2011

Silencios

Es momento de callar
porque ya todo está dicho.
Ahora hablan los silencios
con las manos, con las miradas…
Porque, aun teniendo el don de la palabra
no acierto a decirle tanto, como estando callada.
En esta orilla, entre silencios
puedo escuchar su grito ...



¡Te quiero!
tan solo él puede hacerlo en silencio.
Tan solo el mar, roto en espuma blanca
grita rompiéndolo...


!Yo también te quiero!
Abuela Cris

jueves, 8 de septiembre de 2011

Namorados


NAMORADOS


(Estribillo, Todos)
Camelia, cameliña flor do lugar
Camelia cameliña da beira do mar
El, namoradiño hache regalar
Todas as cores do fondo do mar

(Solo, para hombre)
O verde das algas pra as túas folliñas
E pra as flores brancas cristais de sal
Anacos de coral pra as flores vermellas
E pra as rosadiñas, nácar das cunchiñas do fondo do mar (bis, todos)

(Todos)
Camelia, cameliña flor do lugar
Camelia cameliña da beira do mar
El, namoradiño, hache regalar
brisiña con choiva para te hidratar. (bis)

Camélia, cameliña flor do lugar

Camélia, cameliña da beira do mar

(solo para chica)
Eu namoradiña, namoradiña do mar
Ei lucir as flores do fondo do mar.

Eu namoradiña, namoradiña do mar (bis todas)
Ei lucir as cores do fondo do mar.

(Estribillo y final todos)

Cantautora, avoa Cris. (namorados, a camélia e o mar)

Pra (preposición) para. Observación. Só se pode utilizar en vez de para como licenza poética ou para reflectir a linguaxe popular.

Tengo que advertir, que no tengo conocimientos musicales ninguno, esta es una sencilla canción, espontánea de esas que surgen sin pensar de manera natural.

jueves, 11 de agosto de 2011

Cosecha 2011

Doy gracias al dios que fuere… por tener una cosecha abundante
Este es el motivo por el cual estos últimos meses tengo el blog y a mis amigos aparentemente abandonados, pero solo es eso, apariencia. Cuando llega la primavera y el verano las camelias quieren descansar, bueno parece que descansan porque aunque no es muy evidente quizás sea el periodo mas activo, brotes nuevos, cantidad de tonos verdes y la formación de capullos para florecer en invierno… entonces, empieza la huerta con sus trabajos viene el buen tiempo y como las camelias trabajamos invencibles. (Invictus)


“Salsa de tomate” en el asador, al aire libre mucho más agradable.
Tomates, aceite de oliva, algo de cebolla unos cuantos ajos ,un poco de sal y otro poco de azúcar.



Cocer lentamente y remover de tanto en tanto. Mientras hacemos fuego para asar unas berenjenas (que no tienen nada que ver con la salsa)


Los de cristal son para conservar, los de los vasos para congelar


Cocemos al baño maría veinte minutos, retiramos del fuego colocamos boca abajo y dejamos que enfríen.


Escondido entre camelias y tomates os dejo los enlaces al poema y a la mejor escena de la película invictus. Un abrazo para todos.
Abuela Cris

miércoles, 27 de julio de 2011

Nadie

Monumento al capitan Nemo (Nadie) en la playa de Cesantes

Ayer hice un pequeño viaje a Vigo acompañando a mi hija y nietos. El día estaba espléndido y mientras Inés presentaba una serie de papeles para reclamar sus derechos por la (muy lenta ley de dependencia) pude pasear con Iago y Diego muy cerca del mar.
Julio Verne, nos miraba estático en su monumento mientras los tentáculos del pulpo gigante que lo rodeaban brillaban majestuosos al sol. La ría, en un día azul como nunca, nos hablaba de Julio Verne y sus viajes con el Nautilus y por un momento los tres nos sentimos como “Nadie” en plena aventura.
Pero lo mejor para mi estaba por llegar… me despedí de Inés y los niños para regresar a casa en tren. Vigo- Pontevedra (salida 14.00 llegada 14.25) precio 3.05 euros.
Es una hora tranquila para viajar, poca gente. Nadie hacia lo que yo, unos leían, otros hablaban por teléfono, otros dormitaban parecía que nadie estaba en el tren, todos pasaban de él. Nadie giró la cabeza cuando el tren corría muy cerca del mar para ver al fondo la ría, con su luz, con las islas Cies, no vi a nadie fijarse en las pequeñas playas que casi tocaban las vías del tren, nadie contempló la belleza de la ría tras el puente de Rande, nadie se fijo en la playa de Cesantes… y allí estaba otra vez “Nadie” el capitán Nemo con sus buzos, curioseando la ría… y nadie vió como nos saludábamos, nadie.

A estas alturas supongo que ya nadie ignora que salimos poco o nada porque mamá necesita cuidados… y cuando uno sale un día, unas horas, hace de ese tiempo toda una aventura.
Besos
Abuela Cris

viernes, 3 de junio de 2011

Curioseando camelias



Las últimas de la temporada, la camelia es flor de invierno. Las más madrugadoras empiezan en Octubre y Noviembre y las tardías pueden llegar con su floración hasta finales de Abril a Mayo como estas. La floración plena de las camelias se produce en Enero y Febrero


Camelia japónica "Mathotiana Rosea"

Camelia japónica "Dona Jane Andressen"


Camelia japónica "Giardino Smith"


Fotos realizadas por abuela Cris

jueves, 5 de mayo de 2011

Caminando por Marín "festa dos maios 2011- Porviso 1º premio a la corona

Corona ganadora del 1º premio


Quiero terminar estas entradas de los “Maios” con alegría mostrando al “Porviso” venido desde Rois (A Coruña) y que ganó el primer premio en corona. Muchas felicidades para ellos y para todos. También para los profesores y familias que en estos días trabajan muchísimo con los niños para que no se pierda esta hermosa tradición.


MAIO PORVISO ( y detalle)








Estribillos de avoa Cris
Maios e nenos premiados /e con roscas felicitados/pero por facer un maio/e gardar a tradición/ o premio do traballo/ que non lle falte a ninguén.


Estes Maios xa se van / virán o ano que vén / cantaremos como sempre/ criticando alegremente / e estará a avoa Cris / facendo fotos como sempre.






Me gusta ver sus coronas










Me gusta ver como caminan los Maios




Las nuevas generaciones vienen con fuerza




Fotos realizadas por abuela Cris




Caminando por Marín "Festa dos Maios2011" El veterano Pendelleiro

Esta fiesta puede celebrarse gracias al esfuerzo de unos cuantos valientes que trabajan y se esfuerzan durante varios días preparando estos “Maios” (verdaderas obras de arte) llenos de flores y frutas. Durante toda la noche se trabaja sin parar para no dejar morir esta tradición tan antigua y tan nuestra. Al día siguiente siempre el primero de Mayo, niños y mayores rodean los “maios” curioseando y cantando canciones que hablan de la primavera, de nuestra Villa, criticando con cierta sorna todo cuanto acontece. Por la tarde, los premios… mejor “maio”, mejor corona mejor canción. Y a esto me quiero referir, nuestro Ateneo Cultural Santa Cecilia hace el esfuerzo de otorgar los premios con pocas ayudas, esto que quede claro. Pero ¿que son seis “maios” y dos embarcaciones? Poquísimos ¿verdad? A todos nos gustaría ver muchos “maios” ese día, pero no todo el mundo está dispuesto a trabajar duro para que luego no te den mérito ninguno. Yo creo que falta en el acontecimiento el premio al trabajo, el premio al simple hecho de hacer un “maio” mejor o peor pero premiar por hacer el esfuerzo de seguir con la tradición. !ningún "maio" sin premio!


“Maio Pendelleiro” quedó injustamente sin premio.


Volveremos para o ano / asi queda prometido / se o maio coa crise / non nos queda derretido.


Con una corona llena de armonía, finura y sensibilidad.


Mi reconocimiento para este “Maio” con la rosca de abuela Cris.


Fotos realizadas por abuela Cris



miércoles, 4 de mayo de 2011

Caminando por Marín "festa dos Maios 2011" FEITIÑO

“Feitiño” también quiso poner camelias en la corona, alto honor, nunca mejor dicho ¡Ben feito!


Feitiño del CEIP A Laxe Primer premio en letra y 2º de corona !Felicidades!


Con este maio feitiño / Vimos todos a cantar /Estas coplas tan xeitosas / Que fixemos nun plis-plas.




Xa chegou a primavera / Neste colexio de A Laxe / Nacen as fermosas flores /E mellora a paisaxe


Maio cheiño de flores / Maio moi ben adornado / Pintadiño de colores/ E de coplas ben cantado


Fotos realizadas por abuela Cris

Caminando por Marín "Festa dos Maios 2011" Os Barcos , Tenlo e Rampleiro de xan xian dos ancourados

Este año seis mayos y dos barcos. Echamos en falta al mayo Landeiras y el barco del señor Julián ya dijo el año pasado que era el último que hacia. Quien sabe si el próximo año se siente con fuerzas y nos sorprende con uno



Rampleiro Xan Xian Dos Ancourados .Ganador de todos los segundos premios



TENLO

El Tenlo arasó llevándose todos los primeros premios de la especialidad de barcos

Fotos realizadas por abuela Cris



Caminando por Marín "Festa dos Maios 2011" Maio de Xan Xulián



Una imagen vale más que mil palabras. Este mayo lo tiene todo tradición, cariño, constancia, armonía y corona. “XAN XULIAN” Primer premio al Maio ¡Felicidades!

Vimos de Xan Xulian / volvemos outro ano /trémolo noso maio /feitiño e adornado.


Como xa é tradición /non podíamos faltar / o primeiro de maio / vir aquí a criticar


Unha imaxe vale máis que mil palabras. Este maio teno todo, tradición, agarimo, constancia ,harmonía e coroa. “XAN XULIAN” Primeiro premio ao Maio ¡Felicidades!

Fixérono nosos avós / tamén os seus devanceiros /nós sentimos orgullo / de ser os seus herdeiros.

Nestes tempos que corren/ todo muda moi apresa /farémolo imposible / que isto non desaparezca.


Xa nos imos despidindo / do publico e do xurado / queremos agradecerlle / que nos teñan escoitado.
Fotos realizadas por abuela Cris