O xardín - 2ª parte

Antes de que puidese pronunciar palabra a muller, recuperándose do seu letargo, alzou a voz con enerxía sorprendéndome - Como puideches entrar? Quen es?- perdoe, adoito pasar por aquí vivo moi preto , o seu xardín, a súa magnolia, sempre me cativaron, o portal estaba aberto e non puiden resistirme. A tristeza volveu ao aspecto da muller e pareceu aniñarse de novo na escaleira. Un silencio interminable deu lugar ao segundo comentario - fai un ano que morreu o xardineiro que cuidaba todo isto… agora xa ninguén o coida, eu non teño forzas -



- Hoxe puideches entrar, viñeches pronto -continuo a muller. Esa árbore, esa magnolia tan fermosa, é a que coida a casa, cando dan as seis da tarde transfórmase, e os seus brazos potentes non permiten que ninguén entre nin salga da casa.

Toma a chave do portal, en Abril poderás entrar para ver a azaleas, pero recorda, antes das seis da tarde. Agora debes marchar, xa é a hora. Camiñei polo carreiro en dirección ao portal e deime conta que alguén apartara os pétalos para non escorregar, ademais as luvas e unhas tesoiras xunto ao sebe recentemente cortado en forma de pato, eran sinais evidentes de que naquela casa había alguén máis. Mentres pechaba o portal facíame a promesa de volver en Abril a chave daríame a oportunidade de descubrir novos misterios e estaba disposta a quedarme logo das seis da tarde.

Cuentos de camelias y otros relatos creados por A.Cris - Fotos realizadas por A.Cris